Παρατηρώ μέσα σε αυτήν την βοή που υπάρχει εδώ ,την κοπέλα που κάθεται στο απέναντι τραπέζι θα πρέπει να είναι γύρω στα είκοσι-εικοσιπέντε με ένα ατημέλητο ντύσιμο και με φρεσκοβαμμένο μελαχρινό πρόσωπο .
Ανταλλάσσουμε ματιές πότε εγώ πότε αυτή, πίνει καφέ και καπνίζει διαβάζοντας ένα βιβλίο ,απορώ πως μπορεί και το κάνει εδώ μέσα, ήχοι από πιάτα σερβίτσια ,φωνές άνθρωποι,όλοι μαζεμένοι στο μικρο μαγαζί της εθνικής για την καθιερωμένη στάση του λεωφορείου…..
Η κοπέλα που είναι μπροστά μου αρχίζει και γίνεται προκλητική ,μου χαμογέλασε και ανταπέδωσα θα περιμένει να την προσκαλέσω ίσως ,θα το έκανα μα την ίδια στιγμή χτύπησε το κινητό μου, ήταν το κορίτσι μου ,μου τηλεφωνούσε συχνά όταν έλειπε έτσι έκανε και τώρα ,μίλησα λίγο μαζί της και την καληνύχτισα με πολλά φιλιά, η απέναντι μου νομίζω ότι κρυφάκουγε , έκλεισα το τηλέφωνο και παράγγειλα καφέ ,άναψα ένα τσιγάρο της χαμογέλασα …..αυτή έβγαλε ένα κραγιόν και άρχισε να βάφει τα χείλια καθώς συνέχισε να με κοιτάει αρκετά προκλητικά ,ώσπου σηκώθηκε και με μια αργή κίνηση σηκώθηκε από το τραπέζι της και ήρθε διπλά μου έσκυψε προς τα μένα τα μακριά της μαύρα μαλλιά ακούμπησαν στο τραπέζι και στο χέρι μου ανατρίχιασα
-θέλεις παρέα ;
-Από μια τόσο όμορφη κοπέλα σαν και σένα …φυσικά
-……Το κορίτσι σου ήταν;
-Τι πράγμα;
-Λέω η κοπέλα σου ήταν πριν στο τηλέφωνο
-γιατί ρωτάς” απάντησα λίγο κοφτά για την αδιακρισία της …
-μου αρέσουν τα ερωτευμένα ζευγαράκια
-Δεν καταλαβαίνω που το πας
-εκεί που θέλεις εσύ και………… εγώ
-………..δεν σε πιάνω
-Φωτεινή……το όνομα μου ,εσένα;
Δεν τις απάντησα ,δεν κατάλαβα στην αρχή τι γίνεται η αδιακρισία της έχει μια επιθετικότητα ,τελικά κατάλαβα ότι η μικρή μάλλον ψωνίζεται ,έχω ακούσει κατά καιρούς διάφορες ιστορίες μα δεν μου είχε ... Läs hela novellen
