Η πιο κάτω ιστορία είναι πέρα για πέρα πραγματική και αναφέρεται στη συνεχή καταπίεση του γυναικείου φύλου που δεν αφήνεται να γευθεί τη χαρά του έρωτα. Απλά σε πάρα πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται σαν μέσον ικανοποίησης του ισχυρού φύλου και στη συνέχεια θυσιάζεται στο βωμό και στην ιδέα της οικογένειας.
Με την Άννα γνωριστήκαμε μέσα από ένα site γνωριμιών. Ήταν λίγο παραπάνω από 40 χρονών και από τις πρώτες συζητήσεις που κάναμε μαζί, μου έδωσε την εντύπωση της καταπιεσμένης γυναίκας που μέχρι σήμερα (τότε) δεν είχε γευθεί το έρωτα παρά μόνο σαν συζυγική υποχρέωση.
Πριν προχωρήσουμε τη σχέση μας περάσαμε πάρα πολλές ώρες συζητώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις γύρο από τη μέχρι σήμερα ζωή μας αλλά και ιδιαίτερα από τις σεξουαλικές εμπειρίες μας,
Μου μίλησε για τις πρώτες ανησυχίες της σαν γυναίκα για τη γνωριμία με τον μετέπειτα σύζυγό της, τις συνεχείς αμφισβητήσεις για τους σκοπούς της γνωριμίας τους και τέλος για τη διακόρευση της που έγινε υπό μορφή βιασμού αφού για ένα μεγάλο διάστημα αν και είχε δημιουργηθεί μεταξύ του κάποιο αισθηματικό δέσιμο εν τούτοις δεν έπαιρνε την απόφαση να του δοθεί.
Μου μίλησε, ειδικότερα, για τον μετέπειτα άντρα της ο οποίος αν και της έδινε την αίσθηση του ερωτευμένου, εν τούτοις έδινε την εντύπωση ότι την έβλεπε ή ήθελε να τη χρησιμοποιήσει σαν σκεύος ηδονής, για να γίνουν ζευγάρι, να παντρευτούν να κάνουν παιδιά μέσα από την υποχρέωση κάθε ατόμου που θα πρέπει να βρει κάποιο ταίρι και ζήσουν μαζί ύστερα από κάποια ηλικία. Με άλλα λόγια παρά το γεγονός ότι η Άννα ήθελε να ολοκληρωθεί σαν γυναίκα εν τούτοις σαν ονειροπόλα και αισθησιακή γυναίκα ενδόμυχα δεν μπορούσε να δεχθεί (ή δεν είχε πεισθεί μέσα από τη γνωριμία τους) ότι το θείο δώρο του έρωτα μπορούσε να γίνει ένα τυπικό καθήκον μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Αυτά ήταν τα συναισθήματα της Άννας και παρά το γεγονός ότι ο δεσμός με τον μετέπειτα άνδρα της πλησίαζε τον ένα χρόνο δεν... Läs hela novellen
