Οταν την ειδα παγωσα .μου λεει καλημερα και φευγει .εγω σκεφτομαι ''αμαν λες να μενει εδω, αν ναι θα φαμε καλα''
Ανεβαινω στο διαμερισμα ου αλλα το μυαλο μου μενει εκει, ανοιγω την πορτα μου και πεταγομαι στο μπαλκονι κοιταω κατω βλεπω την μικρη να βγαινει απο το γωνιακο ψιλικατζιδικο και να ερχεται ξανα στην πολυκατοικια βγαινω στον διαδρομο να δω σε ποιον οροφο θα σταματησει το ασανσερ 1.....2.......3.....4....5.... Οχ ανεβαινει και αλλο σταματαει στον 6 εγω παω να μπω μεσα με βλεπει ομως -εσεις ειστε ο αγοραστης του απεναντι διαμερισματος;
Εγω ειχα παγωσει αλλα μπορεσα να ψελλισω
-ναι εγω.
-α.. Ωραια!!!!
Πριν προλαβω να πω τιποτα αλλο μπηκε στο διαμερισμα της.. Η μερες περναγαν εμαθα οτι τελικα ειναι 17 μενει με την μητερα της που ειναι χωρισμενη και καθε πρωι της ελεγα καλημερα απο το μπαλκονι μου που ηταν διπλα στο δικο της!...
Ηταν σαββατο πρωι η μανα της ηταν τριημερο με καποιον αγνωστο που. Εγω εφτιαχνα κατι γλαστρες στο μπαλκονι μου και ξαφνικα βγαινει εξω δεν χανω ευκαιρια :
-καλημερα τι κανουμε;
-καλα.
-πως και νωρις νωρις σημερα;
-κοιμηθηκα νωρις χθες για αυτο.
-κερναω καφε θες
-΄ναι γιατι οχι..... Αλλα καλυτερα δεν ερχεσαι εσυ απο δω να τον πιουμε γιατι βαριεμαι να ντυνομαι (φορουσε πιτζαμες)
-οκ πλενω τα χερια μου και ερχομαι...........
Παω σπιτι της, ηταν ξυπολητη, μου βαζει καφε και καθομαστε στο μπαλκονι της δεν ξεκολλαγα τα ματια μου απο τα πανεμορφα ποδια της συζηταγαμε για καμποση ώρα ειχαμε πιει και τους καφεδες και μ... Läs hela novellen
