Μερικές φορές την ήθελα τόσο πολύ, ώστε και μόνο το άρωμα της να μύριζα, έβρεχα από την καύλα μου την κιλότα μου. Σήμερα έχω πια συνειδητοποιήσει ότι και η Γιάννα είχε ανάλογα συναισθήματα για εμένα, όμως εγώ, μες την παραζάλη μου, δεν το είχα καταλάβει ποτέ. Όταν πήραμε τα πτυχία μας οι δρόμοι μας χωρίστηκαν, χωρίς ποτέ να έχουμε εκμυστηρευτεί η μια στην άλλη τον ερωτά μας.Η Γιάννα δίδασκε ζωγραφική σε μια σχολή Καλών Τεχνών στην Πάτρα, και εγώ έγινα εκδότρια ενός περιοδικού μόδας, στην Αθήνα. Αν και τίποτε δεν διέκοψε τελείως τις σχέσεις μας, και τηλεφωνιόμασταν αρκετά συχνά, ωστόσο βλεπόμασταν σπάνια από κοντά. Έτσι όταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό μου τηλεφώνησε η Γιάννα και με κάλεσε να περάσω μερικές μέρες στο εξοχικό της έξω από την Πάτρα, έμεινα έκπληκτη. Μου είπε ότι είχε μόλις τελειώσει την αναπαλαίωση ενός παλιού αρχοντικού και ότι ήθελε πολύ την γνώμη μου για το σπίτι της και την δουλειά που είχε κάνει. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να με πείσει.
Ο χειμώνας στην Αθήνα πάντα μου φαινόταν πολύ άσχημος και εξάλλου είχα διαλύσει έναν μακροχρόνιο δεσμό. Ένιωθα μόνη και λυπημένη. Έτσι η σκέψη να περάσω λίγες μέρες στην εξοχή, παρέα με την Γιάννα μου φάνηκε θαυμάσια. Το επόμενο Σάββατο οδηγούσα το αυτοκίνητο μου στην Εθνική, με κατεύθυνση την Πάτρα. Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, με κάτι κατάμαυρα σύννεφα να σκεπάζουν απειλητικά τον ουρανό και την θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Το μικρό μου nissan, δεν μπορούσε να τρέξει πολύ, έτσι όταν πια πέρασα την Πάτρα και άρχισα ν' ανηφορίζω προς Καλάβρυτα είχε κιόλας αρχίσει να σκοτεινιάζει. Χιόνιζε και ο δρόμος ήταν πολύ επικίνδυνος. Το εξοχικό της Γιάννας ήτ... Läs hela novellen
