Εγώ μέσα στη μαύρη στεναχώρια, οι φίλες μου θα πήγαιναν διακοπές και εγώ στο πήξιμο. Είπα εντάξει και συνέχισα τη δουλειά σαν να μην ήταν καλοκαίρι.
Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που σχολάω μερικές φορές αργά το βράδυ (2-3 τα ξημερώματα). Στο γραφείο πρέπει να είμαι προσεγμένα ντυμένη, αλλά εμένα πάλι μου αρέσει το προκλητικό ντύσιμο, έτσι έχω δημιουργήσει ένα δικό κώδικα ντυσίματος.
Εκείνο το βράδυ ήταν ένα από εκείνα που λογικά θα σχόλαγα αργά.
Στο γραφείο φόραγα μία μπλούζα με μεγάλο άνοιγμα στο ντεκολτέ που έδενε πίσω από το λαιμό, μια jean πολύ κοντή φούστα λίγο φαρδιά και ψηλοτάκουνα πέδιλα. Φυσικά έτσι όπως ήταν η μπλούζα δεν θα μπορούσα να φοράω σουτιέν και αφού έχω αρκετά μεγάλη ρώγα δεν ήταν εύκολο να την κρύψω.
Κατά τις 11:00 με παίρνει τηλέφωνο το αφεντικό μου και μου λέει ότι θέλει να του στείλω κάποια Fax στο σπίτι και μετά να κλειδώσω και να φύγω. Χάρηκα όταν το άκουσα. Ευτυχώς θα πάω σπίτι νωρίς.
Κατά τις 11:30 και ενώ είχα στείλει όλα τα Fax κλειδώνω και φεύγω. Κατεβαίνω σα σκαλιά και φτάνω στο αυτοκίνητό μου που το είχα παρκάρει στη γωνία του δρόμου.
Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο βάζω μπροστά τη μηχανή και κοιτάζω πίσω για να κάνω όπισθεν μιας και δεν μπορούσα να φύγω κατευθείαν. Έτσι όπως κοιτάζω πίσω βλέπω ένα αυτοκίνητο και σταματάω να περάσει. Όπως κοίταζα πίσω διαπίστωσα ότι ο οδηγός του είχε καρφωθεί και με κοίταζε. Το ίδιο έκανα και εγώ μιας και μου αρέσουν τα παιχνίδια.
Κάνει αναστροφή και έρχεται και παρκάρει δίπλα μου. Άρχισε να μου μιλάει και σιγά σιγά να κάνουμε μία συζήτηση μέσα στα αυτοκίνητά μας ο καθένας.
Ο Νίκος (έτσι τον έλεγαν) επέμενε να πάμε για ποτό. Με τα πολλά δέχτηκα. Ξεκινήσαμε ο καθένας με το αυτοκίνητό του για κάποιο μπαράκι που το ξέραμε και οι δύο. Σε 10 λεπτά είχαμε παρκάρει και μπαίναμε στο μαγαζί. Ένα συμπαθητικό μαγαζάκι με latin μουσική. ... Läs hela novellen
