«Καλημέρααα...» είπε μια γελαστή φωνή, «σε ξύπνησα;»
«παρά λίγο» είπα, «μόλις τώρα σηκώθηκα...» κατάφερα να πω με βραχνή φωνή.
«Μωρό μου χρόνια σου πολλά!!!» είπε η Βίκυ «Ήθελα νάμαι η πρώτη που θα σου ευχηθώ...»
«Ευχαριστώ καρδιά μου..., μού 'φτιαξες τη μέρα» βρυχίθηκα όσο πιο γλυκά επέτρεπε η πρωινή μου φωνή.
«Το βράδυ θα σε πάω νά φάμε κάπου... έλα να με πάρεις στις 9» είπε η Βίκυ «φιλι μεγάλο...» κι έκλεισε.
Στις 9 ήμουν κάτω απ' το σπίτι της με τη μηχανή πλυμμένη και γυαλισμένη. Κάθισε πίσω μου μ' αγκάλιασε και μου είπε στο αυτί που θα πηγαίναμε.
Ήταν ένα μικρό ρεστωράν με πιάνο και με χαμηλό φωτισμό. Ο σερβιτόρος μας οδήγησε σ' ένα τραπέζι στο βάθος και κάθησα δίπλα στη Βίκυ. Το φως του κεριού φώτιζε περίεργα το πρόσωπό της και έκανε τα μάτια της να λάμπουν.
Παραγγείλαμε και περιμέναμε πίνοντας κρασί και συζητώντας. Η Βίκυ φαινόταν πολύ χαρούμενη και το χαμόγελο ήταν μόνιμο στο πρόσωπό της.
Έπιασα το χέρι της και έσκυψα να τη φιλήσω «πολύ μου αρέσεις απόψε... με κάνεις χαρούμενο...» Η Βίκυ έσφιξε το χέρι μου στο δικό της και χαμογέλασε περισσότερο.
«Απόψε είναι η βραδυά σου...» μου ψυθίρισε και έφερε το ποτήρι στα χείλη της και ήπιε κοιτάζοντας με στα μάτια. Εγλυψε διακριτικά τα χείλη της, ακούμπησε το ποτήρι στο τραπέζι και κατέβασε το χέρι της στον μηρό μου.
Την κοίταξα και μετά κοίταξα γύρω μου... Κανείς δεν μας έδινε σημασία. Κατάπια με δυσκολία όταν το χέρι της άρχισε να χαϊδεύει το εσωτερικό του μηρού και ν' ανεβαίνει πρός τα πάνω.
Χάιδευε τα μπαλλάκια μου, όταν ο σερβιτόρος έφερε τα πιάτα και με πανικό άπλωσα τη πετσέτα στα πόδια μου και έγειρα μπροστά.
Σε λίγο, το χέρι της πηγαινοέρχονταν πάνω στον πούτσο μου που σκληραινε ολοένα, ενώ μου μιλούσε για άσχετα πράγματα και π... Läs hela novellen
